Da æ wå ba’n

Indsendt af Tove Wiwe

En kuen ku æ jo saut ha fåt, fo det wå nok dæ vil,
så ku’ æ jo ha haij æt godt, og levet som til gild’,
Det wå så manne piche små, dæ gjen nok haij såij ja.
Men æ ku’ alle sinn mæ tæ, vem a dem, æ sku ta’.

Jensine blew så haste gal,o Sissel wå en trat,( trættekær )
jen wå fo bre’ o jen fo smal o jen wå fuld a pjat.
Æ så mæ om o tænt mæ om o derme’ gik mi ti.
Mi hå’ blew grå, mi ryg blew krum o nu æ det fobi

Det kniffe lidt å vær’ sæ da o ho’l æ kinne ta’r (tørre )
en ravgal kuen æ skidt o ha, men inne æ da war (værre ).
En ravgal kuen æ skidt o ha’, men inne æ da war.

æ wå ba’n u’e å en går i Mjøls ve Rø’ Kro. Dengan’ wå det it
så møje unneholning, så vi sång jo des me’e.